Jury
Andrzej Betlej
Historyk sztuki, profesor nauk humanistycznych, zatrudniony w Instytucie Historii Sztuki UJ. W l. 2012–16 dyrektor Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, w l. 2016–19 dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie, za jego kadencji został m.in. ukończony remont konserwatorski i otwarta nowa ekspozycja w oddziale MNK – Muzeum Książąt Czartoryskich. Od 2020 dyrektor Zamku Królewskiego na Wawelu – Państwowych Zbiorów Sztuki. Za jego kadencji Zamek Królewski na Wawelu przeszedł modernizację, udostępniono też zwiedzającym zamknięte wcześniej Ogrody Królewski oraz Kościół Gereona jak również nowe wystawy stałe (będące efektem zrealizowanych inwestycji) takie jak; Skarbiec Koronny, Wawel podziemny Lapidarium i Międzymurze, a także Miasteczko wawelskie w Małej baszcie. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się przede wszystkim na sztuce nowożytnej, zwłaszcza z kwestiami zachowania dziedzictwa. W Zamku Królewskim na Wawelu wraz z Zespołem od ponad sześciu lat konsekwentnie pielęgnuje pamięć o dziedzictwie przeszłości organizując wystawy przekrojowe (Wszystkie arrasy Króla. Powroty 2021 – 1961 – 1921, Obraz Złotego Wieku), a także prowadząc angażujący dialog z teraźniejszością, czego dowodem są współczesne interwencje artystyczne inspirowane sztuką i historią Wawelu.
Denis Bocquet
Denis Bocquet, urodzony w 1970 roku we francuskich Alpach, od 2014 roku jest profesorem w École Nationale Supérieure d’Architecture w Strasburgu (Francja), gdzie kieruje studiami magisterskimi z zakresu urbanistyki. Jest absolwentem École Normale Supérieure (1990-1994), uzyskał dyplom z historii na Sorbonie oraz z urbanistyki na Uniwersytecie Paris-Est. Pracował jako asystent na Uniwersytecie w Aix-en-Provence, gdzie prowadził badania z zakresu historii i urbanistyki we francuskiej szkole w Rzymie (1999-2002), był również wykładowcą w École Nationale des Ponts et Chaussées w Paryżu. Prowadził wykłady na Technische Universität Dresden (2007-2011) i Technische Universität Berlin. Jest autorem wielu artykułów i publikacji na temat miast europejskich. Pełni funkcję redaktora naczelnego czasopisma Espaces et Sociétés.
Justyna Dziedziejko
Absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Za pracę dyplomową otrzymała pierwszą nagrodę w konkursie Architektura Betonowa 2024. Absolwentka Wydziału Architektury Krajobrazu SGGW. Od 2018 roku pracownik Wydziału Architektury PW w Zakładzie Projektowania Architektoniczno-Urbanistycznego. Od 2017 roku jest współwłaścicielem warszawskiej pracowni projektowania krajobrazu – topoScape. Laureatka licznych konkursów (wraz z zespołem topoScape i Archigrest) – parków na terenie Warszawy oraz w Bieżuniu. Współautorka nagradzanych prac w konkursach architektonicznych wykonanych we współpracy z: Archigrest, Grupa 5 Architekci, Bujnowski Architekci, TŁO-Michał Sikorski. Autorka projektu Parku „Akcji Burza” na Kopcu Powstania Warszawskiego. Park otrzymał pierwsze nagrody w konkursach: European Prize for Urban Public Space 2024, European Garden Award 2025, był zwycięzcą trzech kategorii Nagród Architektonicznych Prezydenta m. st. Warszawy, w tym Grand Prix konkursu, Grand Prix Nagrody Architektonicznej tygodnika „Polityka”, pierwszej nagrody w konkursie Polski Cement w Architekturze. Park został również laureatem międzynarodowego konkursu Landezine International Landscape Award (LILA).
Urszula Forczek-Brataniec
Absolwentka Politechniki Krakowskiej, doktor habilitowany nauk technicznych w specjalności architektura krajobrazu, Profesor Politechniki Krakowskiej. Od 2007 projektantka w eM4. Pracownia Architektury. Brataniec w zakresie projektów przestrzeni publicznych i architektury krajobrazu. Członkini SARP Oddział Kraków. Sędzia konkursowy SARP. W latach 2016-2020 Sekretarz Generalny IFLA Europe. Od 2016 Członkini Prezydium Rady Naukowej Pienińskiego Parku Narodowego oraz wieloletnia Członkini zarządu Stowarzyszenia Architektury Krajobrazu (SAK). Kuratorka międzynarodowych wystaw architektury krajobrazu: wystawy krajów wyszehradzkich CLAV 2012, 2015 oraz europejskiej wystawy IFLA Europe 2018, 2022. Autorka studiów i analiz krajobrazowych oraz dwóch monografii: „Widok z drogi, krajobraz w percepcji dynamicznej” 2008, „Przestrzeń widziana. Analiza widokowa w planowaniu i projektowaniu krajobrazu” 2018 (nagroda Gaudeamus). Laureatka licznych konkursów architektonicznych. Współautorka nagradzanych i publikowanych projektów, m.in.: Rewitalizacja Starówki Miasta Gorlice (Nominacja Public Space 2014, publikacja Landscape Architecture Europe 2015); Pawilon edukacyjny w Warszawie (Nagroda Główna i wyróżnienie specjalne w konkursie Polski Cement 2020, Nagroda Prezydenta w.st. Warszawy w kategorii przestrzeń publiczna, Grand Prix konkursu Nagroda Architektoniczna Polityki, LILA AWARD shortlist 2021, 2024). Współautorka projektu wyróżnionego w konkursie Design Educates Award 2022, 2023.
Bartosz Haduch
Architekt, nauczyciel akademicki, publicysta, laureat konkursów architektonicznych, nagród oraz stypendiów. Jest autorem licznych publikacji (m.in. w Wallpaper, Mark-Magazine, Domus i A&B) oraz książek („architectourism – Hiszpania”, „Herzog de Meuron. Architekci (i) artyści”, „Jean Nouvel. Ar(t)chitektura”). Zajmuje się również fotografią – w 2016 roku został jednym z laureatów największego światowego konkursu w tej dziedzinie – Sony World Photography Awards. Po studiach i praktyce zawodowej w Holandii, Hiszpanii i Austrii rozpoczął działalność projektową w Krakowie. Od 2009 roku prowadzi grupę NArchitekTURA, łączącą działania z zakresu urbanistyki, architektury, projektowania krajobrazu, designu i grafiki. Do najważniejszych realizacji pracowni należą: aranżacje ekspozycji prac Rembrandta, Botticellego, Hokusaia i Wyspiańskiego, Apartament Przyszłości w Dobrodzieniu oraz Muzeum Etnograficzne w Krakowie. Zaprojektowany przez grupę Park Pamięci Wielkiej Synagogi w Oświęcimiu znalazł się w gronie 40 finałowych europejskich realizacji w ramach Mies van der Rohe Award 2022. NArchitekTURA w 2010 roku została uznana przez magazyn Wallpaper* za jedną z trzydziestu najciekawszych młodych pracowni na świecie.
www.narchitektura.pl
Jakub Krzysztofik
Architekt i urbanista. Od 2000 roku prowadzi własną praktykę (3DARCHITEKCI.com). Główny projektant koncepcji urbanistycznej Rewitalizacji Obszarowej Centrum Łodzi (obszary 1,2,4; około 67,5 ha). Autor szeregu nagradzanych budynków: m. in. Biurowiec Stara Drukarnia, Apartamentowiec Słoneczne Tarasy, Laboratoria Wydziału Środowiska PŁ, rewitalizacja obszarowa. Po dyplomie na Politechnice Łódzkiej ukończył studia doktoranckie, konserwację zabytków, marketing i zarządzanie oraz kurs filozofii. Wykładowca praktyk oraz teoretyk architektury na Uniwersytecie Łódzkim i Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania w Łodzi, m. in. z zakresu użyteczności publicznej, urbanistyki operacyjnej, rewitalizacji oraz zarzadzania inwestycjami. Od 2019 roku prezes Stowarzyszenia Architektów Polskich Oddział Łódź, zasiada w kolegium sędziów konkursowych SARP. Członek rady programowej Międzynarodowego Kongresu Regeneracja Miast Przemysłowych – Łódź. Publikuje felietony z cyklu #PiszeKubaDoJakub na portalu SNG Kultura. Od 2023 roku producent filmów dokumentalnych o architekturze w Brick Trough Productions.
Grzegorz Lechowicz
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. W latach 1991-2008 pracował w biurze projektowym Studio Architektoniczne prowadzonym przez ś.p. arch. Wojciecha Obtułowicza. Od 2008 prowadzi własną pracownię projektową. Specjalizuje się w projektach budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej, nierzadko podlegających ochronie konserwatorskiej. Współautor m.in. Muzeum Powstania Warszawskiego, gmachów Sądów w Krakowie i Krośnie, Pawilonu Polskiego na Expo 2000, Biblioteki „Kraków”, rozbudowy Muzeum Poczty Polskiej w Gdańsku, Drogi Fortecznej na Wawelu. Zaangażowany w pracę na rzecz samorządu zawodowego architektów jako sekretarz Rady Okręgowej oraz członek zespołów problemowych Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów RP.
Piotr Lorens
Prof. dr hab. inż. arch. Piotr Lorens – urbanista. Architekt Miasta Gdańska; Kierownik Katedry Urbanistyki i Planowania Regionalnego Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Ukończył studia podyplomowe (jako stypendysta Fulbrighta) na Uniwersytecie Harvarda i na Massachusetts Institute of Technology. Jego zainteresowania profesjonalne obejmują procesy planowania i regeneracji miast, ze szczególnym uwzględnieniem obszarów nadwodnych oraz przestrzeni publicznych. Aktywny jako wykładowca i profesor wizytujący na licznych uniwersytetach oraz konsultant w procesach planowania i zarządzania projektami odnowy miejskiej. Przez wiele lat zaangażowany w proces planowania odnowy Młodego Miasta w Gdańsku – projektu urbanistycznego dużej skali zlokalizowanego na obszarze dawnej Stoczni Gdańskiej. Związany z organizacjami międzynarodowymi i krajowymi: ICOMOS, TICCIH, ISOCARP oraz Towarzystwem Urbanistów Polskich. Od 2020r. – cżłonek Komitetu Architektury i Urbanistyki, a od 2012 – Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju Polskiej Akademii Nauk.
Andrea Maffei
Ukończył architekturę we Florencji, a następnie przeniósł się do Tokio, gdzie do 2004 roku pracował z japońskim architektem Aratą Isozaki. W Japonii odpowiadał za realizację włoskich projektów. W tym okresie nadzorował budowę Palasport Olimpico [oficjalnie pod nazwą handlową Pala Alpitour] w Turynie, dużej hali sportowo-widowiskowej zbudowanej na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2006. Hala od samego początku, wraz z basenem olimpijskim i parkiem Piazza d’Armi, projektowana była z myślą o użytkowaniu po zakończeniu olimpiady. Obecnie w obiekcie organizowane są koncerty, konferencje i różne inne wydarzenia. W 2005 roku w Mediolanie otworzył własną firmę Andrea Maffei Architects, realizując liczne projekty architektoniczne we Włoszech i za granicą. Architekt, od etapu konkursu w 2004 roku, był również zaangażowany w projekt CityLife, transformację historycznych terenów targowych Fiera di Milano, Wraz z Aratą Isozaki opracował plan generalny nowej dzielnicy handlowo-mieszkaniowej CityLife oraz projekt wieżowca Allianz. Wspólnie z japońskim architektem zaprojektował również nowe wyjście z Galerii Uffizi we Florencji oraz bibliotekę MABIC w Maranello.
Andrea Maffei wygrał kilka włoskich konkursów, w tym na projekt nowego dworca w Bolonii (2008), nowej siedziby urzędu miejskiego Bergamo (2009), stadionu piłkarskiego w Novarze (2019), wieży wielofunkcyjnej w Pordenone (2020) oraz szkoły w Bovisio Masciago (2023). Od 1998 roku współpracuje z magazynem Casabella, kierowanym przez profesora Francesco Dal Co, publikując liczne artykuły na temat współczesnej architektury japońskiej.
Paweł Senderek
Paweł Senderek pracę zawodowa rozpoczął w latach dziewięćdziesiątych od współpracy z wodociągami podhalańskimi oraz Związkiem Gmin Dorzecza Górnej Raby i Krakowa, gdzie objął stanowisko kierownika wydziału inwestycji i był odpowiedzialny za realizację programu o wartości przekraczającej 500 mln zł, mającego na celu ochronę podstawowego źródła wody pitnej dla miliona mieszkańców Krakowa oraz gmin sąsiednich.
Związany z Wodociągami Miasta Krakowa S.A. od roku 1999. Pracę w Spółce rozpoczął na stanowisku kierownika działu przetargów i umów, a następnie zdobywał doświadczenie sprawując funkcje m.in. z-cy dyrektora ds. inwestycji i funduszy europejskich, pełnomocnika prezesa ds. udzielania zamówień i przygotowania inwestycji oraz dyrektora technicznego. W roku 2004 Zarząd Wodociągów podjął decyzję o ustanowieniu dla Pawła Senderka prokury samoistnej, którą wykonywał do czasu objęcia w wyniku wygranego konkursu w roku 2017, stanowiska wiceprezesa zarządu.
Paweł Senderek jest absolwentem Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki. Naukę kontynuował podczas studiów podyplomowych z zakresu: Zaopatrzenie w wodę i unieszkodliwianie ścieków na Politechnice Krakowskiej, Zarządzanie bezpieczeństwem informacji na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie, Współczesne koncepcje zarządzania przedsiębiorstwem na UEK oraz Metody i techniki zarządzania procesowego na UEK. Ponadto ukończył kurs dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek Skarbu Państwa oraz spółek komunalnych. A także sfinalizował studia MBA in Public Management, przeprowadzone przez Krakowską Szkolę Biznesu Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Posiada uprawnienia do zasiadania w radach nadzorczych.
W trakcie trwającej blisko trzydzieści lat pracy zawodowej, nabył i ugruntował wiedzę oraz doświadczenie w obszarach funkcjonowania spółek prawa handlowego, zarządzania przedsiębiorstwem, a także współpracy pomiędzy firmą i otoczeniem rynkowym. Posiada praktyczne umiejętności w zakresie planowania i realizacji złożonych, wielobranżowych przedsięwzięć inwestycyjnych, organizacji procesu technologicznego, negocjacji oraz rozwiązywania sporów gospodarczych. Wielokrotnie reprezentował Wodociągi Miasta Krakowa S.A. w postępowaniach arbitrażowych i mediacyjnych m.in. przed Sądem Arbitrażowym przy Krajowej Izbie Gospodarczej w Warszawie. Współuczestniczył w efektywnym pozyskiwaniu środków finansowych z funduszy europejskich oraz innych źródeł zewnętrznych m.in. z Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju oraz Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Uzyskał niezbędne kwalifikacje i przez ponad 20 lat pełnił funkcję Measure Authorising Officer dla szeregu dużych projektów infrastrukturalnych.
W roku 2021 Paweł Senderek otrzymał odznaczenie Honoris Gratia, przyznawane przez Prezydenta Miasta Krakowa za szczególne zasługi dla miasta i mieszkańców, dwa lata później zgodnie z decyzją Rady Miasta Drohobycza, został uhonorowany specjalnym medalem za dobroczynność i wsparcie obywateli tego miasta. W uznaniu osiągnieć w działalności zawodowej i społecznej Kapituła Złotej Księgi PK w roku 2024 wyróżniła Pawła Senderka tytułem Złotego Wychowanka Politechniki Krakowskiej.
Jest członkiem Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.
Janusz Sepioł
Janusz Sepioł, urodzony w 1955 roku, architekt, historyk sztuki, urbanista. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował w Biurze Rozwoju Krakowa na stanowisku Architekta Wojewódzkiego oraz w Urzędzie Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. Pełnił funkcję Wicemarszałka, a następnie Marszałka Małopolski, a także senatora RP przez dwie kadencje. W latach 2021–2024 był Architektem Miasta Rzeszowa, a od września 2024 roku pełni funkcję Głównego Architekta Miasta Krakowa. Autor wielu tekstów naukowych i publicystycznych poświęconych architekturze i urbanistyce, autor dziesięciu książek oraz współautor i redaktor kilku kolejnych. Członek SARP, wyróżniony w 2016 roku honorowym medalem Stowarzyszenia „Bene Merentibus”. Hobby – rysowanie architektury.
Vladimir Šlapeta
Vladimír Šlapeta, prof.Ing.arch.DrSc.
HonFAIA, HonFRIBA, BDA E.h.
Czeski architekt i historyk architektury. Dorastał w Ołomuńcu jako syn architekta Lubomíra Šlapety i ukończył architekturę na Czeskim Uniwersytecie Technicznym (ČVUT) w Pradze. Pracował jako architekt w Ostrawie i pełnił funkcję kierownika działu architektury w Narodowym Muzeum Technicznym w Pradze (1973-91), a następnie dziekana Wydziału Architektury ČVUT w Pradze (1991-97, 2003-06) oraz Wydziału Architektury BUT w Brnie (2006-2010). Był stypendystą gościnnym CCA Montreal (2000), stypendystą Fulbrighta w Cooper Union w Nowym Jorku (2013-14), członkiem Akademie der Künste w Berlinie. Jest autorem wielu książek i wystaw poświęconych czeskiej i środkowoeuropejskiej architekturze modernistycznej. W 2016 roku został nagrodzony nagrodą „Architext-Prize” na Biennale Architektury w Bukareszcie, w 2021 roku medalem „Bene merentibus” SARP w Warszawie, a w 2023 roku nagrodą „Jean Tschumi-Prize” Światowego Kongresu UIA w Kopenhadze.
Dominika Tihanyi
Dominika Tihanyi, od 2000 roku współzałożycielka biura Újirány Group, którego głównym celem jest praca nad nowymi wyzwaniami urbanistycznymi stwarzanymi przez stale zmieniający się świat wokół nas oraz wyznaczanie nowych kierunków i możliwości rozwoju. Jako członek Újirány Group Dominika Tihanyi uczestniczy w tworzeniu projektów w zakresie kształtowania krajobrazu i dzieł sztuki publicznej, a także bierze udział w międzynarodowych warsztatach (Frankfurt, Lipsk) i prowadzi wykłady na Węgrzech oraz za granicą (Sztokholm, Rapperswil, Kassel, instytucje RIBA, ICA – Londyn). Uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych na Moholy-Nagy University of Art and Design [Uniwersytet Sztuki i Projektowania Moholy-Nagy], gdzie wykłada również architekturę krajobrazu. Prowadzone przez nią badania dotyczą społecznych aspektów zrównoważonego rozwoju, koncentrując się na wdrażaniu kreatywnych strategii i sztuki publicznej podczas realizacji projektów związanych z rewitalizacją miast. Łańcuch interwencji publicznych w ramach tej metodologii został opisany w publikacji Landscape Architecture Europe Nr 4. Dominika Tihanyi była również członkiem jury Europejskiej Architektury Krajobrazu LAE Nr 5.
Katarzyna Urbańska
Polska inżynier, architektka, konserwatorka zabytków, od 2024 Małopolski Wojewódzki Konserwator Zabytków.
Ukończyła studia na kierunku architektura i urbanistyka na Politechnice Krakowskiej, a także studia podyplomowe na kierunku pośrednictwo w obrocie nieruchomościami na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W latach 2006–2021 była pracownikiem Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Krakowie. Zajmowała się m.in. projektami dotyczącymi rewitalizacji obiektów zabytkowych, takich jak: zamki, pałace, kościoły i synagogi w województwie małopolskim. Sprawowała nadzór nad pracami konserwatorskimi dla obszaru krakowskiego Starego Miasta, Kazimierza i Starego Podgórza. W urzędzie piastowała stanowiska od inspektora, przez specjalistę, do kierownika Wydziału ds. Inspekcji Zabytków Nieruchomych. Po 2021 pracowała w Zarządzie Inwestycji Miejskich w Krakowie jako starszy specjalista w Dziale Inwestycji Kubaturowych. Prowadziła nadzór i koordynowała procesy inwestycyjne. Od 26 stycznia 2024 pełni funkcję Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Krakowie.
